เครื่องฉีดน้ำรั่ว!
เราต้องแยกแยะการรั่วไหลที่แตกต่างกันสามประเภทบนเครื่องฉีดน้ำ:
- ที่พบมากที่สุดคือกางเกงยีนส์ของเราที่น้ำท่วมเมื่อเติม
- อันที่ทำให้ถังว่างเมื่อเครื่องฉีดน้ำไม่ทำงานวางอยู่บนโต๊ะ
- จากนั้นมีสิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่เราไม่เห็นในทันทีและที่เกาะนิ้วของเราเมื่อเราสูบไอ
ในที่สุด บางครั้งเราก็มีสัญญาณพิเศษที่ประกาศการหลบหนี เป็นการกลืนที่เราได้ยินด้วยความทะเยอทะยานแต่ละครั้ง ซึ่งเป็นสัญญาณของการต่อต้านอย่างท่วมท้น
แต่ก่อนที่จะบอกคุณเกี่ยวกับการรั่วไหลต่างๆ เหล่านี้ สิ่งสำคัญคือต้องเข้าใจหลักการของความดันและภาวะซึมเศร้าที่กระทำในเครื่องฉีดน้ำ สำหรับสิ่งนี้ การทดลองง่ายๆ จะช่วยให้เข้าใจปัญหาการรั่วไหลได้ดีขึ้นผ่านแบบฝึกหัดที่พบในเน็ต (ข้อมูลอ้างอิง: http://phymain.unisciel.fr/leau-est-arretee-par-le-papier/ ) และง่ายต่อการทำ
เทน้ำลงในแก้ว (ไม่จำเป็นต้องถึงขอบ)
วางโปสการ์ดไว้ด้านบน จับให้แน่นกับช่องเปิด แล้วค่อยๆ พลิกกระจก
ค่อยๆ ปล่อยโปสการ์ด: มันยังคง "ติดอยู่" กับกระจกและน้ำไม่ไหลออก
คำอธิบาย:
ความดันบรรยากาศจับการ์ดไว้ด้วยกัน
หากเติมแก้วจนเต็มก่อนส่งกลับ แสดงว่ามีเพียงน้ำเท่านั้น จากนั้นจะเป็นแรงดันของน้ำที่กระทำต่อส่วนบนของการ์ดในขณะที่ส่วนล่างอยู่ภายใต้แรงดันของอากาศในบรรยากาศ
ความกดอากาศอยู่ที่ประมาณ 1000 hPa และสอดคล้องกับความดันที่เกิดจากเสาน้ำสูง 10 ม. เนื่องจากความดันบรรยากาศสูงกว่าแรงดันน้ำในแก้ว จึงเป็นที่เข้าใจได้ว่าทำไมการ์ดถึงได้รับแรงกดที่เป็นผลจากพุ่งขึ้นข้างบน ซึ่งทำให้การ์ด "ติด" กับขอบแก้ว
ถ้าแก้วไม่เติมน้ำจนหมดก่อนเคาะ แสดงว่ามีน้ำและอากาศ แรงดันที่กระทำต่อใบหน้าส่วนบนของการ์ดจะเท่ากับแรงดันที่น้ำกระทำโดยแรงดันอากาศที่อยู่ในแก้ว ความกดอากาศในแก้วต่ำกว่าความดันบรรยากาศเนื่องจากโปสการ์ดมักจะโค้งออกด้านนอกเล็กน้อย หรือเนื่องจากผู้ทดลองปล่อยน้ำออกมาได้สำเร็จ (นี่เป็นเรื่องของทักษะในการทดลอง) จากนั้นแรงกดที่ด้านบนจะลดลงเพียงพอสำหรับแรงดันบรรยากาศที่กระทำกับอีกด้านหนึ่งเพื่อให้การ์ดมีความสมดุลกับกระจก
หมายเหตุ:
จริงๆ แล้ว ไปรษณียบัตรทำหน้าที่ป้องกันการแตกของผิวน้ำเท่านั้น ในกรณีของปิเปตที่ใช้ในเคมี พื้นผิวด้านล่างของน้ำมีขนาดเล็กพอที่จะไม่แตก: ของเหลวจะไม่ไหลตามธรรมชาติ
ดังนั้น ในการทดลองครั้งก่อน เราสามารถแทนที่โปสการ์ดด้วยผ้าโปร่งบางๆ ที่ป้องกันไม่ให้ผิวน้ำแตกได้ ทันทีที่ผิวน้ำแตก อากาศก็จะเข้าไปในน้ำและทำให้น้ำไหลออกจากกระจกได้
หากเราวางแผนผังของอะตอมไมเซอร์ และถ้าเราวาดขนานกับประสบการณ์นี้โดยรวมองค์ประกอบใหม่เพื่อเปรียบเทียบและเผชิญหน้ากับเซตเหล่านี้ เราจะเข้าใจปัญหาของเรามากขึ้น กล่าวคือ: การรั่วไหลของเรา
นี่คือประสบการณ์ของแก้วที่เราเพิ่มลงในแผนภาพนี้ หมวกเป็น "ฝาครอบด้านบน"
ภายในแก้วเราใส่องค์ประกอบที่มีรูเล็ก ๆ สองรูปิดกั้นด้วยแผ่นใยไม้อัดซึ่งมีเพียงสุญญากาศเท่านั้น นี่หมายถึงห้องระเหย (ว่างเปล่า) และเส้นเลือดฝอย (แผ่นใย) ที่กึ่งกลางของกระดาษแข็ง เราได้ทำรูที่เล็กกว่าเส้นผ่านศูนย์กลางขององค์ประกอบใหม่นี้เพื่อกำหนดแผนผังการไหลเวียนของอากาศ
แผนภาพสุดท้ายใช้เพื่อทำความเข้าใจว่าเหตุใดจึงสำคัญที่ต้องปิดกระแสลมเมื่อฝาปิดด้านบนเปิดอยู่ และด้วยเหตุนี้จึงสนใจที่จะบำรุงรักษาแผ่นโดยส่วนประกอบรองรับซึ่งแสดงถึงฐานของเครื่องฉีดน้ำซึ่งถูกขันเข้ากับถาด
ตอนนี้เรามาวางแผนเครื่องฉีดน้ำกัน:
ลองมาดูกรณีการรั่วไหลที่พบบ่อยที่สุด
- เมื่อกรอก เกิดอะไรขึ้น ?
เมื่อคุณถอดฝาด้านบนออก คุณจะสร้างความไม่สมดุลระหว่างอากาศและของเหลว
ความดันบรรยากาศมากกว่าของเหลว จำเป็นต้องปิดกระแสลมเพื่อรักษา "แรงดันต้าน" ไว้ใต้ถัง และรักษาสมดุลเพื่อให้เส้นเลือดฝอยมีความพรุนอย่างมีประสิทธิภาพ
หากกระแสลมไม่ปิด น้ำหนักของแรงดันอากาศบนของเหลวจะบังคับให้เส้นเลือดฝอยกลืนไปกับของเหลวโดยไม่มีการยับยั้ง เนื่องจากไม่มีข้อจำกัด (แรงดันตรงข้าม) ดันไปในทิศทางตรงกันข้าม
นี่เป็นการรั่วไหลครั้งแรกที่สามารถหลีกเลี่ยงได้ง่ายมาก
เพียงปิดช่องลมก่อนถอดฝาด้านบนออกเพื่อเติมถัง มิฉะนั้น อะตอมไมเซอร์เก่าบางตัว (เคลียร์โรไมเซอร์หรือคาร์โตไมเซอร์) จะไม่มีวงแหวนกั้นการไหลของอากาศ วิธีที่ง่ายที่สุดคือการปิดด้วยนิ้วโป้งเพื่อช่วยรักษาแรงดันย้อนกลับ ก่อนเปิดถัง ให้เติมและปิด เมื่อการซ้อมรบเสร็จสิ้น คุณสามารถเอานิ้วโป้งออกได้
สถานการณ์อื่น: อะตอมไมเซอร์ที่คลายเกลียวออกจากฐานที่จะเติม เติม ขันสกรู แล้วเสียบกระแสลมก่อนใส่เครื่องฉีดน้ำกลับในทิศทางที่ถูกต้อง เมื่อของเหลวลดลง ให้เอานิ้วออก
- เครื่องฉีดน้ำของคุณจะค่อยๆ เทน้ำออกโดยไม่แตะต้อง ดังนั้นควรทำอย่างไร?
เป็นไปได้ว่าเครื่องฉีดน้ำของคุณมีตราประทับที่ไม่ดี อาจเป็นเพราะถังแตก ซีลที่สูญหาย หรืออยู่ในสภาพที่ไม่ดี อย่างไรก็ตาม มันรบกวนความสมดุลของแรงบ้างและของเหลวที่เหลือจะค่อยๆ สะสมอยู่ที่ฐานของเครื่องฉีดน้ำและในที่สุดก็ไหลซึมออกมาเพื่อหลบหนีผ่านรูระบายอากาศ
อาจเป็นเพราะการบรรจุและการบีบอัดที่ไม่เหมาะสมในห้องเพาะเลี้ยงที่ยังไม่ได้สร้างตัวเอง เพียงแค่ดูดน้ำส่วนเกินออกด้วยการสูบไอสองสามช็อตด้วยกำลังที่สูงกว่า จนกว่าน้ำผลไม้จะระเหยออกไป จากนั้นกลับสู่พลังไอระเหยแบบคลาสสิกก่อนที่จะถึงจุดแบบแห้ง
- รอยรั่วที่เรามองไม่เห็นทันทีและติดนิ้วเวลาสูบไอ
โดยทั่วไปเป็นสิ่งที่มองไม่เห็นว่าเป็นพิษต่อชีวิตเรามากที่สุด สาเหตุหลักมาจากการวางตำแหน่งของเส้นเลือดฝอย เนื่องจากมีบทบาทสำคัญมากในการลำเลียงการไหลเวียนและการระเหยของของเหลว แต่ต้องจัดตำแหน่งอย่างรอบคอบเพื่อหลีกเลี่ยงการรั่วซึม
เครื่องฉีดน้ำแต่ละเครื่องมีรูปแบบของตัวเองและมีการจัดตำแหน่งเส้นเลือดฝอยที่แม่นยำ แม้ว่าตำแหน่งนี้จะแตกต่างกันไปในแต่ละรุ่น แต่อย่างไรก็ตามในทุกรุ่นของเส้นเลือดฝอยต้องขวางทางเดินของของเหลว เพื่อให้ของเหลวไหลผ่านในเวลาที่ทะเยอทะยานและการระเหยเท่านั้น
จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อเราสูบไอ?
ในเวลาที่ทะเยอทะยาน เราเปลี่ยนไปทำให้ของเหลวระเหย ในเวลานี้เส้นเลือดฝอยจะกินน้ำผลไม้เพื่อชดเชยส่วนที่ระเหยไป วงจรลมช่วยให้คุณรักษาสมดุลได้ เพราะเครื่องฉีดน้ำใดๆ จะต้อง "สอบเทียบ" (สมดุล) อย่างดีเพื่อให้ทำงานได้อย่างถูกต้อง
ตัวอย่าง :
ยิ่งปิดการไหลเวียนของอากาศมากเท่าใด อากาศที่คุณหายใจเข้าไปก็จะยิ่งน้อยลงและความต้านทานก็จะยิ่งสูงขึ้น (เช่น 1 Ω) ด้วยกำลังที่ใช้ซึ่งจะต่ำ (ประมาณ 15/18W)
ในทางกลับกัน ยิ่งกระแสลมเปิดมากเท่าไร คุณก็ยิ่งสูดอากาศเข้าไปมากเท่านั้นและความต้านทานก็จะยิ่งต่ำลง (เช่น 0.3Ω) ด้วยกำลังที่ใช้ซึ่งจะสูง (มากกว่า 30W ในกรณีเฉพาะนี้)
ในสองตัวอย่างนี้ ปริมาณน้ำผลไม้ที่จะระเหยเมื่อสัมผัสกับความต้านทานจะแตกต่างกัน
ฉันดึงความสนใจของคุณไปที่ความจริงที่ว่าเส้นเลือดฝอยต้องปิดช่องเปิดทั้งหมดอย่างสมบูรณ์ เพราะหากไม่เป็นเช่นนั้น ด้วยความทะเยอทะยานแต่ละครั้ง คุณจะอุดตันสำลีซึ่งจะไม่สามารถทำให้น้ำที่เก็บไว้ทั้งหมดกลายเป็นไอได้ .
ดังนั้น ทีละน้อย ด้วยความทะเยอทะยาน ของเหลวจะค่อยๆ บุกเข้าไปในจานของเครื่องฉีดน้ำ เพื่ออพยพในภายหลัง และสร้างการรั่วไหลที่เหลือเหล่านี้
จำเป็นต้องเข้าใจการทำงานระดับโลกนี้ให้ดีก่อนที่จะเผชิญกับกรณีสุดท้ายของเรา
- ความโกลาหลที่เราได้ยินด้วยความทะเยอทะยานแต่ละครั้ง เป็นสัญญาณของการต่อต้านอย่างท่วมท้น
ดังที่อธิบายข้างต้นในตัวอย่างที่แล้ว ต้องมีความสมดุลของการทำงานที่เครื่องฉีดน้ำต้องเคารพ ไม่เพียงแต่ระหว่างของเหลวกับบรรยากาศเท่านั้น แต่ยังรวมถึงค่าความต้านทาน พลังของไอระเหย และการเปิดกระแสลมด้วย
การผสมผสานที่ลงตัวจะสร้างความสามัคคีที่จำเป็นในสัดส่วนและชดเชยแต่ละขั้นตอน
หากข้อต่อทั้งหมดของเครื่องฉีดน้ำของคุณสมบูรณ์แบบ ถ้าไม่มีรอยแตกปรากฏบน pyrex และหากเส้นเลือดฝอยอยู่ในตำแหน่งที่ดี ฯลฯ... เป็นไปได้เสมอที่จะจบลงด้วยการหลั่งไหลที่ไม่พึงประสงค์ อันที่จริงแล้ว ขึ้นอยู่กับมูลค่าของแนวต้านของคุณ มีการปรับเปลี่ยนที่ต้องทำ
- สำหรับการประกอบแบบคลาสสิกที่มีตัวต้านทาน Kanthal ตัวเดียว หากค่าของมันคือ 0.5Ω กำลังที่ใช้จะแตกต่างกันไปภายในช่วง (ขึ้นอยู่กับการเปิดกระแสลม) ระหว่าง 30 ถึง 38W โดยประมาณ อย่างไรก็ตาม คุณจะสามารถสูบไอด้วยกำลังไฟ 20W แต่ด้วยความทะเยอทะยานแต่ละครั้ง ของเหลวปริมาณมากจะผ่านเส้นเลือดฝอยเข้าไปในห้องระเหย แต่กำลังที่ใช้จะไม่ยอมให้ของเหลวทั้งหมดไหลออกมา 'ระเหย การสะสมของน้ำผลไม้จะซบเซาบนจานและการดื้อยาจะจบลงด้วยการกลืนกิน
การสูบไอโดยการประเมินค่าพลังงานต่ำเกินไป (เมื่อเทียบกับความต้านทาน) จะค่อยๆ อุดตันเส้นเลือดฝอยและความต้านทาน
- ในทางกลับกัน หากคุณใช้กำลัง 50W ความต้านทานจะแห้งอย่างรวดเร็วและสร้างสิ่งที่เรียกว่าการตีแบบแห้ง (รสไหม้) ฝ้ายของคุณแห้งมากจนเส้นใยเริ่มเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล
ดังนั้นควรระมัดระวังในการปรับกำลังของคุณตามการประกอบและค่าความต้านทานที่ได้รับ หากคุณใส่ 70W ไปที่คอยล์ 1.7Ω คุณจะไม่เพียงได้รับประสบการณ์อันเจ็บปวดจากการตีแบบแห้งเท่านั้น แต่คุณยังเสี่ยงที่จะเผาฝ้ายของคุณได้อีกด้วย! หากคุณสูบที่ 15W ด้วยขดลวดคู่ที่มีความต้านทาน 0.15Ω มันจะรั่วทุกที่ !!!
ปัญหาการรั่วไหลมักเป็นสิ่งที่ไม่น่าพอใจและยุ่งเหยิงที่เราสามารถทำได้โดยง่าย แต่ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ เป็นเพียงคำถามเกี่ยวกับความสมดุล ฉันหวังว่าบทช่วยสอนนี้จะช่วยคุณแก้ปัญหามากมาย
มีความสุข Vaping!
ซิลวี.ไอ
