Atomizer przecieka!

Musimy rozróżnić trzy różne rodzaje wycieków na atomizerze:

1. Najczęstszym jest ten, który zalewa nasze dżinsy podczas napełniania.
2. Ten, który opróżnia zbiornik, gdy atomizer jest nieaktywny, postawiony na stole.
3. Potem jest najbardziej złośliwy, którego nie widzimy od razu i który wtyka nam palce podczas wapowania.

Wreszcie mamy czasem charakterystyczny znak, który zapowiada ucieczkę, jest to bulgotanie, które słyszymy przy każdej aspiracji, znak wzmożonego oporu.

Ale zanim powiemy ci o tych różnych wyciekach, ważne jest, aby zrozumieć zasadę ciśnienia i podciśnienia, które działają w atomizerze. W tym celu prosty eksperyment pomoże lepiej zrozumieć problem przecieków, poprzez ćwiczenie znalezione w sieci (odniesienie: http://phymain.unisciel.fr/leau-est-arretee-par-le-papier/ ) i łatwe do zrobienia.

Wlej wodę do szklanki (niekoniecznie po brzegi).

Umieść pocztówkę na wierzchu, przytrzymaj ją mocno przy otworze i delikatnie odwróć szklankę.
Delikatnie puść pocztówkę: pozostaje „przyklejona” do szyby, a woda nie wypływa.

WYJAŚNIENIE:

Ciśnienie atmosferyczne utrzymuje kartę razem.

Jeśli szklanka jest wypełniona po brzegi przed zwrotem, zawiera tylko wodę. Jest to wtedy ciśnienie wody, które jest wywierane na górną powierzchnię karty, podczas gdy jej dolna powierzchnia jest poddawana ciśnieniu powietrza atmosferycznego.

Ciśnienie atmosferyczne wynosi około 1000 hPa i odpowiada ciśnieniu wywieranemu przez słup wody o wysokości 10 m. Ponieważ ciśnienie atmosferyczne jest wyższe niż ciśnienie wody w szkle, zrozumiałe jest, dlaczego karta jest poddawana wypadkowej sile nacisku skierowanej do góry, która utrzymuje ją „przyklejoną” do krawędzi szkła.

Jeśli szklanka nie jest całkowicie wypełniona wodą przed przewróceniem, zawiera wodę i powietrze. Nacisk wywierany na górną powierzchnię karty jest wtedy równy ciśnieniu wywieranemu przez wodę, powiększonemu przez ciśnienie powietrza zamkniętego w szkle. Ciśnienie powietrza w szklance jest niższe niż ciśnienie atmosferyczne, ponieważ pocztówka jest na ogół lekko wygięta na zewnątrz lub ponieważ eksperymentatorowi udało się wypuścić trochę wody (jest to kwestia umiejętności eksperymentalnych). Następnie nacisk na górną powierzchnię zmniejsza się wystarczająco, aby ciśnienie atmosferyczne wywierane na drugą stronę było wystarczające do utrzymania karty w równowadze ze szkłem.

UWAGI:

Pocztówka właściwie służy jedynie zapobieganiu pękaniu tafli wody. W przypadku pipety stosowanej w chemii dolna powierzchnia wody jest na tyle mała, że ​​nie pęka: ciecz nie płynie samoistnie.

Możemy zatem w poprzednim eksperymencie zastąpić pocztówkę delikatnym tiulem, który zapobiega pękaniu tafli wody. Gdy tylko powierzchnia wody zostanie rozbita, powietrze może dostać się do wody i spowodować jej wypłynięcie ze szkła.

Jeśli schematyzujemy atomizer i narysujemy paralelę z tym doświadczeniem, włączając nowe elementy do porównania i skonfrontowania tych zbiorów, lepiej zrozumiemy nasz problem. Mianowicie: nasze przecieki.

Oto wrażenia ze szkła, do którego dodaliśmy na tym schemacie, czapkę jako „górną zakrętkę”.

Wewnątrz szkła wstawiamy element z dwoma małymi otworami zatkanymi watą, w którym jest tylko próżnia. Reprezentuje to komorę parowania (pustą) i kapilarę (watolina). W środku tektury wykonaliśmy otwór mniejszy niż średnica tego nowego elementu, aby schematycznie przepływać powietrze.

Ostatni schemat służy do zrozumienia, dlaczego ważne jest zamykanie przepływu powietrza, gdy górna nasadka jest otwarta, a zatem interesuje utrzymanie arkusza za pomocą elementu podtrzymującego, który reprezentuje podstawę rozpylacza, który jest przykręcony do tacy.

Załóżmy teraz schemat atomizera:

Weźmy przypadek najczęstszego wycieku

1. Podczas napełniania. Co się dzieje ?

Kiedy zdejmujesz górną nasadkę, tworzysz nierównowagę między powietrzem a cieczą.

Ciśnienie atmosfery jest większe niż ciśnienie cieczy, konieczne jest zamknięcie przepływu powietrza w celu utrzymania „przeciwciśnienia” pod zbiornikiem i utrzymania równowagi tak, aby kapilara miała efektywną porowatość.

Jeśli przepływ powietrza nie jest zamknięty, ciężar ciśnienia powietrza na płyn zmusi kapilarę do przepchania się płynem bez ograniczeń, ponieważ żadne ograniczenie (przeciwne ciśnienie) nie popycha w przeciwnym kierunku.

To pierwszy wyciek, którego bardzo łatwo można uniknąć.

Po prostu zamknij przepływ powietrza przed zdjęciem górnej zakrętki w celu napełnienia zbiornika. W przeciwnym razie niektóre stare atomizery (clearomizer lub kartomizer) nie mają pierścienia blokującego przepływ powietrza, najprostszym manewrem jest zamknięcie go kciukiem, aby pomóc utrzymać ciśnienie wsteczne, przed otwarciem zbiornika, napełnieniem go i zamknięciem. Po zakończeniu manewru możesz usunąć kciuk.

Inny scenariusz: atomizery odkręcane od podstawy do napełnienia. Napełnij, zakręć, a następnie zatkaj przepływ powietrza przed ponownym ustawieniem atomizera we właściwym kierunku. Gdy płyn spłynie, zdejmujesz palec.

2. Twój atomizer opróżnia się powoli, nie dotykając go, więc co powinieneś zrobić?

Możliwe, że Twój atomizer ma złą szczelność, może to być spowodowane pękniętym zbiornikiem, zgubioną szczelnością lub złym stanem. W każdym razie zaburza to nieco równowagę sił i resztki cieczy będą powoli gromadzić się w podstawie rozpylacza i ostatecznie wyciekać, aby uciec przez otwór wentylacyjny (lub pyrex, jeśli jest pęknięty).

Może to być spowodowane niewłaściwym napełnianiem i kompresją w komorze, która jeszcze się nie ustabilizowała. Po prostu usuń nadmiar soku, waporyzując kilka uderzeń z większą mocą, aż sok wyparuje, a następnie wróć do swojej klasycznej mocy waporyzacji, zanim osiągniesz suchy hit.

3. Wyciek, którego nie widzimy od razu i który wtyka nam palce podczas wapowania.

To na ogół ten, którego nie widać, najbardziej zatruwa nasze życie. Wynika to głównie z umiejscowienia kapilary. Ponieważ odgrywa bardzo ważną rolę w przenoszeniu cyrkulacji i parowania cieczy, ale musi być rozsądnie ustawiony, aby uniknąć wycieków.

Każdy atomizer ma swój własny format i oferuje precyzyjne umieszczenie kapilary. Chociaż ta lokalizacja jest inna w każdym modelu, kapilara musi jednak we WSZYSTKICH modelach utrudniać przepływ cieczy. Aby ciecz przechodziła tylko w momencie aspiracji i parowania.

Co się dzieje, gdy wapujemy?

W momencie aspiracji przechodzimy do odparowania cieczy. W tym czasie kapilara oblewa się sokiem, aby zrekompensować ten, który wyparował. Obieg powietrza pozwala zachować pewną równowagę. Ponieważ każdy atomizer musi być dobrze „skalibrowany” (zbalansowany), aby działał poprawnie.

PRZYKŁAD:

Im bardziej zamknięty jest przepływ powietrza, tym mniej wdychanego powietrza i tym wyższy musi być opór (na przykład 1 Ω) przy zastosowanej mocy, która będzie niska (około 15/18 W).

I odwrotnie, im bardziej otwarty jest przepływ powietrza, tym więcej wdychasz powietrza i tym niższy musi być opór (na przykład 0.3 Ω) przy zastosowanej mocy, która będzie wysoka (powyżej 30 W w tym konkretnym przypadku).

W tych dwóch przykładach ilość soku, która zostanie odparowana w kontakcie z oporem, jest inna.

Zwracam uwagę na to, że kapilara musi bezwzględnie zamykać cały otwór, bo jeśli tak nie jest, to przy każdej aspiracji zapychacie bawełnę, która nie będzie w stanie odparować całego zgromadzonego soku .

W ten sposób, stopniowo, przy każdej aspiracji, ciecz będzie delikatnie wnikać w płytkę rozpylacza, aby później zostać opróżniona i stworzyć te resztkowe nieszczelności.

Trzeba dobrze zrozumieć to globalne funkcjonowanie, zanim zajmiemy się naszym ostatnim przypadkiem.

4. Bulgotanie, które słyszymy przy każdej aspiracji, znak narastającego oporu.

Jak wyjaśniono powyżej w ostatnim przykładzie, musi istnieć równowaga działania, której należy przestrzegać w rozpylaczu. Nie tylko między cieczą a atmosferą, ale także między wartością oporu, siłą wapowania i otwarciem strumieni powietrza.

Idealne połączenie tworzy niezbędną harmonię proporcjonalną i kompensującą każdy krok.

Jeśli wszystkie połączenia twojego atomizera są idealne, jeśli na pyrexie nie ma pęknięć, jeśli kapilara jest dobrze ułożona itp., zawsze może się skończyć nieprzyjemne bulgotanie. Rzeczywiście, w zależności od wartości twojego oporu, należy dokonać korekty.

• W przypadku klasycznego montażu z pojedynczym rezystorem Kanthal, jeśli jego wartość wynosi 0.5 Ω, podawana moc zmienia się w zakresie (w zależności od otwarcia przepływu powietrza), od około 30 do 38 W. Będziesz mógł jednak wapować z mocą 20W, ale przy każdym wdechu duża ilość płynu przepłynie przez kapilarę do komory odparowywania, ale zastosowana moc nie pozwoli na ucieczkę całego tego płynu. Gromadzenie się soku zatrzyma się na talerzu, a zwiększony opór skończy się bulgotaniem.

Vaping poprzez niedocenianie mocy (w porównaniu z jej oporem) stopniowo zatyka kapilary i opór.

• I odwrotnie, jeśli zastosujesz moc 50 W, opór szybko wyschnie i stworzy coś, co nazywamy suchym uderzeniem (smak spalenizny). Twoja bawełna jest tak sucha, że ​​włókna zaczynają brązowieć.

Dlatego uważaj, aby dostosować moc do swojego montażu i uzyskanej wartości oporu. Jeśli włożysz 70 W do cewki 1.7 Ω, nie tylko doświadczysz bolesnego doświadczenia suchego uderzenia, ale dodatkowo ryzykujesz podpalenie bawełny! Jeśli wapujesz z mocą 15W z podwójną cewką o rezystancji 0.15Ω, wycieknie wszędzie!!!

Problem przecieków jest zawsze bardzo nieprzyjemną i niechlujną rzeczą, bez której bez problemu możemy się obejść, ale nie jest on nieunikniony, tylko kwestia równowagi. Mam nadzieję, że ten poradnik pomoże Ci rozwiązać wiele problemów.

Wesołego Vapingu!

Sylvie.i